Hallo! Ik leef nog!
Het was even stil hier op mijn blog. Soms neemt het leven me een beetje in beslag en lukt het me niet om daar nog over te schrijven.
Mamadagen
2 weken geleden voelde ik me overspoeld. De vakantie is voorbij wat betekent dat de studie van JP weer is begonnen. Hij volgt een deeltijd studie, loopt stage en doet veel zelfstudie. Hierdoor komt er weer wat meer op mij terecht als het om de verzorging van Gwen gaat. Enerzijds heel fijn hoor en de structuur doet me ook goed. Anderzijds is het een flinke omschakeling na ruim 8 weken alles samen te doen en op ieder gewenst moment een pauze te kunnen nemen. Ik heb nu weer 2 mamadagen in de week en dat is even pittig. Ik merk wel dat het een heel stuk beter gaat dan voor de vakantie en het is een wereld van verschil met een jaar geleden, toen ik voor het eerst echte mamadagen had.
Zingen
Ook zijn de repetities van de musicalvereniging waar ik lid van ben weer begonnen. Heel fijn, want het zingen en spelen werkt erg therapeutisch en het is een fijne groep mensen. Maar ook hier kwam ik mezelf behoorlijk tegen. De avonden zijn sowieso al het moeilijkste dagdeel voor mij om nog te functioneren en nu moet ik me ook nog concentreren, informatie in me opnemen en alle prikkels verwerken. Vorige week lukte dit niet goed wat me zo frustreerde dat ik in de pauze al stond te huilen… Maar eerlijk is eerlijk, afgelopen week ging het al wat beter. Ik ben tot het einde gebleven en het belangrijkste nog, ik heb mezelf toegestaan om het moeilijk te vinden. Het schoot zelfs door mijn hoofd dat ik dat ene moeilijke lied wel kan playbacken. En nu hoop ik van harte dat onze dirigent niet stiekem mijn blog leest…
Knip knip knip
Ik maakte tussen alle bedrijven door nog wel even tijd om samen met mijn moeder naar de kapper te gaan. Gwen zou meegaan, maar nadat de huisarts me weer op het hart drukte dat ik echt (écht) meer dingen voor mezelf moest doen besloot ik haar thuis te laten. De kapper mocht haar schaar flink in mijn haar zetten, er ging ruim 20 centimeter af. Ik wilde wat nieuws, wat lichter en frisser. Meer leven, meer volume. En het is zó makkelijk. Wassen met alleen shampoo en ik hoef het niet eens te kammen! Het helpt me om er op die manier sneller fatsoenlijk uit te zien.
Falen
Naast de veranderingen in mijn ritme en het feit dat er meer in mijn agenda staat was het grootste probleem toch echt weer de druk die ik mezelf op leg. Ik vind dat ik die mamadagen meteen helemaal zelf moet kunnen. Dat lukte niet, die stap was veel te groot. En als ik dan om hulp moet vragen voelt het meteen als falen. Ik vond dat ik een repetitieavond van 19:30 tot 22:30 uur aan moest kunnen en alles in me op te nemen. Dat lukte niet en dat voelde als falen. Terwijl het helemaal niet zo vreemd is dat het te veel gevraagd was. Het gaat véél beter met me maar ik ben nog niet hersteld, ik functioneer nog niet zoals een paar jaar geleden. Het heeft wel opgeleverd dat ik nu weer goed weet waar ik sta en wat mijn grenzen zijn. Daardoor heb ik deze week al betere keuzes gemaakt en op mijn grenzen gelet.
Er zullen ook zeker weer meer blogs online komen nu ik helder heb wanneer ik die kan schrijven.
Hoe gaat het met jou? Had jij ook moeite met de overgang van vakantie naar het gewone leven?
1 Comment
Jaa! Man wat wennen opeens, die verplichtingen. De eerste week zat ik volledig in Doe-modus en was ik mezelf constant aan het overladen met allerlei prikkels. Dat zorgde er natuurlijk voor dat ik veel te weinig rust pakte. De tweede week uitte zich dat in alleen maar dutjes willen doen. Het duurt echt weer even om de balans te vinden. Maar bewust worden is de eerste stap naar dingen veranderen toch?