Tijdens mijn zwangerschap en zeker ook daarna voelde ik me niet mezelf. Ik vond mijn buik heel mooi, maar het hoorde niet bij mijn lichaam zoals ik het kende. Na de bevalling had ik uiteraard eerst het gevoel dat er een vrachtwagen over me heen was gereden en daarna kwam ik al snel terecht in de storm. Geruime tijd keek ik in de spiegel en vroeg ik me af wie die vermoeide vrouw was. Ik leek niet meer op mezelf. Dat haar in een knot, de spijkerbroeken, de slordige shirts en sneakers. Dit was ik helemaal niet! En dus ging het roer om.
Vanaf die dag verplichtte ik mezelf om er weer uit te gaan zien als mezelf. Om te beginnen met mijn haar, dat blijft los. Er gaan weer maskers in en als ik echt vast wil dragen dan vlecht ik het in. Mijn spijkerbroeken en saaie shirts maakten weer plaats voor jurkjes en tuniekjes. Dit droeg ik eerder zo vaak dat ik er op aangesproken werd als ik iets anders droeg. “Er klopt iets niet aan jou… je draagt een shirt!!” is echt al eens naar me geroepen door een collega. Mijn enorme collectie nagellak werd afgestoft, ik smeer meer dan slechts mascara op mijn gezicht en ik draag niet alleen maar mijn Nikes.
Een bonus is dat ik het leuk vind om met make-up en mijn haar bezig te zijn en dat ik zo iedere dag mezelf verzorg. Ik ben bezig met mijn lichaam, heb tijd voor mezelf. Self care en zelfliefde zijn niet voor niets hot topics momenteel, het is goed voor je. Maar het belangrijkste is dat ik mezelf zie als ik in de spiegel kijk. Hoe vervelend en vreemd ik me van binnen vaak voel, van buiten ben ik de Elaine die ik ken. Een klein beetje houvast in een hele verwarrende postpartum depressie.
Maak jij nog tijd voor zelfverzorging sinds je moeder bent?
