Nou… Het is de laatste tijd niet zo goed gelukt om regelmatig te bloggen. Zoals ik al schreef viel de overgang van vakantie naar het normale leven me erg zwaar en ik besloot mezelf geen druk op te leggen. Sommige afspraken in mijn agenda waren moetjes en daarnaast luisterde ik zo veel mogelijk naar mijn gevoel. En dat zei vooral: RUST. Ik sprak af en toe met een vriendin af maar daar was dan ook wel alles mee gezegd.
Inmiddels zijn we een paar weken verder en is er in de praktijk het een en ander veranderd waardoor ik weer meer tijd en ruimte heb om te bloggen. Zo wordt as we speak ons weekritme omgegooid waardoor ik nog maar 1 mamadag heb in plaats van 2. Dit is niet op mijn initiatief maar eerlijk is eerlijk: ik vind het niet erg. Ik deed nu de maandag en dinsdag alleen en dat ging goed tot het middagdutje op dinsdag. Daarna wist ik eigenlijk niet hoe ik het de rest van de dag ging volhouden. Op woensdag was ik vervolgens zo aan het bijkomen dat ik ook niet echt lekker functioneerde waardoor ik op donderdag ineens van alles van mezelf moest… en nou ja, voor je het weet is het alweer maandag. Vanaf komende week heb ik enkel de maandag alleen met Gwen en ben ik op donderdag zelfs he-le-maal alleen! JP loopt dan stage en Gwen is bij opa en oma. Dat zal wel wennen zijn zeg, maar ik denk ook dat het precies is wat ik nodig heb. Echt rust, echt even alleen zijn. De hele dag precies doen wat en wanneer ik het wil.
Door deze nieuwe verdeling verwacht ik niet zo over mijn grenzen te gaan en mezelf minder uit te putten waardoor ik ‘s avonds ook nog wat waard ben. Bijvoorbeeld om te bloggen!
Hoe gaat het met jullie?
